Zaterdag en zondag

Zoals Pieter al schreef, nemen wij (Majid en Annelies) jullie nog even verder mee in onze verhalen over de betoging van zaterdag en onze belevenissen op zondag...

Een interculturele missie zijn naam waardig, maakten we van de betoging direct een superleerrijke tocht. Van quakers over een sjamanistisch ritueel, van de hare krishna tot Nigeriaanse activisten,... werkelijk de hele wereld was aanwezig – en hoe! We laten jullie even kennismaken met deze figuren (ook aan de hand van de foto`s!). De bedoeling van onze hele reis kwam dus op deze eerste dag al heel sterk naar voren.

Een van de eerste gesprekken ging over de teloorgang van de verbondenheid van mensen met de natuur. We spraken met een vrouw die op een eiland woont en in Kopenhagen wil wijzen op de rijkdom van de kennis over de natuur van de eilandbewoners. ¨Mijn vader leest de wolken. Hij weet welke wolk op welk moment welk weer voorspelt. Deze rijkdom dreigt compleet verloren te gaan als onze mensen de westerse levenswijze zonder aanpassingen gaan overnemen! Ze willen een auto maar vergeten de rijkdom van onderlinge verbondenheid.¨

Sjamanistisch ritueel? U leest het goed. Het einde van de betoging waaierde uit tot een geheel van fakkels, tromgeroffel, reclame voor allerhande volgende activiteiten – wij lieten ons de flyer voor de zweethut in de hand drukken en kwamen uit bij wat een sjamanistisch ritueel bleek te zijn... Een grote kring mensen stonden op enkele stappen van elkaar in het donker. Ritmisch sloegen ze op trommels om de zielen van de beleidsvoerders te bereiken. Naast hen stond een zweethut waarin men - tot 5u ´s nachts! – kon mediteren (voor zover wij het goed begrepen hebben). Waarom dit hele gebeuren? Volgens een Duitse deelnemer trachten ze op deze manier eenheid en verbondenheid tussen elkaar en tussen mens en aarde te versterken, net nu die meer dan ooit nodig zijn. Want, om het in de woorden van een Duitse deelnemer te zeggen: ¨Moeder Aarde ziet dat haar kinderen elkaar vermoorden¨.

Hij doelde hiermee duidelijk op de wankelijke noord-zuidverhoudingen; het noorden vervuilt, het zuiden krijgt de klappen. Wij namen afscheid en keken met gemengde gevoelens richting Bella-center...

Onze blik voerde langs Soedanese vrouwen, op 10 meter hoogte in de lucht... Hun gezichten staarden angstig richting Bellacenter terwijl lange gekleurde doeken hun wapperende gewaden voorstelden. Dit brengt ons meteen tot de tweede dag. De drie beelden maken deel uit van een kunstparcours. Samen met een groep kregen we – inclusief onze jongste deelnemer – een rondleiding langs verschillende kunstvoorwerpen. We laten ze jullie zeker nog op foto's zien. Zo waren er niet alleen de Soedanese vrouwen maar ook ¨the messenger¨ - die de ecologische vluchtelingen telde. Een beetje verder door kregen ze een mooi idee concept van hoe een Poolse kunstenaar de klimaatsverandering linkte met een borst van een zwangere vrouw. De bedoeling hiervan was om de kijker te shoqeren over wat er met onze aarde gebeurt (ondermeer verlies aan fertiliteit). Er werd ook aandacht besteed aan de scheepsvaart. Zo had men een soort van vuurtoren nagemaakt die verschillende energieconsumerende gebouwen belichtte. Maar minstens zo belangrijk was de uitgebreide groepsmeeting die we hadden. De reis zou immers ook een groepsproces inhouden – dat is vandaag dan ook officieel van start gegaan met een zoektocht naar onze roots. De boutade dat ieder verhaal uniek is, kwam ons hier wel zeer reeel voor. Maya´s Poolse roots bepaalden hoe ze naar individualiteit en zichzelf-in-een-groep kijkt, naar het aandeel van autonomie en individualiteit versus dat van bepaald worden door omgeving in het vormen van een familie. Dit bepaalt mee dat ze ervoor koos om deel uit te maken van deze groep. Voor Peter golden dan weer het boedhisme en het besef van (ook de eigen) vergankelijkheid als zeer bepalend voor wie hij is. Zeker in het 'respect' voor 'alles' wat is (ik hoop dat ik dit aanvaardbaar omschrijf – Peter?) dat het boedhisme bevordert ligt een aansporing voor een specifieke omgang met onze aardbol en dus voor een levenswijze die ook ecologisch verantwoord is. Majid's Marokkaanse roots geven hem ook islamitische wortels. De stamboom aan de hand waarvan ieder z'n roots verduidelijkte, begon bij hem dan ook met God! God is voor Majid Schepper, wat meteen zorgt dat de aarde en de mens in zekere zin op gelijke voet staan want ze zijn beiden schepsel. Dat brengt met zich mee dat ze als broeders zijn en voor elkaar dienen zorg te dragen – maar heel wat kostbare natuur gaat verloren en moet plaats ruimen voor fabrieken, productie, consumptie, zo ook de grond van Majids goortvader die jarenlang schapen hoedde op een prachtig stuk ongerepte natuur. Dit bepaalde mee Majids keuze om zich voor het klimaat te willen inzetten.

Mijn persoonlijke samenvatting van de ervaringen tot nu toe (Annelies): Kopenhagen is koud en vermoeiend en dat is nu nog wat te lastig, maar op een heel ander niveau bevestigden de ontmoeting gisteren en de gesprekken vandaag voor mij hoe essentieel v e r b o n d e n h e i d is bij het komen tot een goed antwoord op klimaatverandering... :-)