Hier kan u de brochure lezen die we geschreven hebben na onze interculturele missie naar Kopenhagen. In de brochure staat een expliciete oproep tot de uitbouw van een samenwerkingsplatform. Hier ijveren we nog steeds voor, hetzij wat minder actief op dit moment. Geïnteresseerden kunnen gerust mailen naar pieterbaets@gmail.com .
Brochure - Platform rond interculturaliteit en duurzame rechtvaardigheid
zondag 14 november 2010
vrijdag 18 december 2009
We zijn thuis...
...na wat op zijn minst een fantastische ervaring kan worden genoemd.
Mensen, toch.
We zijn dus minder dan een week geleden vertrokken naar Kopenhagen met een aantal mensen die mekaar niet kenden maar een interesse deelden.
Pieter, Majid, Annelies, Lora, Maya, Frederic en ik.
We zijn gisteren teruggereden met een aantal andere mensen. Pieter, Majid, Annelies, Chihiro, Maya, Frederic en ik.
U merkt het, het verschil zit enkel bij Lora die in de terugreis Chihiro werd. Of toch?
Het lijkt me alsof we allemaal wel andere mensen geworden waren.
We leerden mekaar kennen tijdens groepssessies die teruggrepen naar de roots. We zagen fantastische projecten die allemaal, op hun manier, van deze wereld een betere plaats maken.
We werden ons allen gewaar van een ietwat specialere vibratie in de lucht. Al die duizenden mensen waren daar om éénzelfde reden. Onze planeet, la pachamama, ons huis.
Die opstoot van positiviteit heeft ons allen op een zekere manier veranderd.
Majid, onze student Lerarenopleiding, uit Bilzen. Rustige jongeman. Altijd klaar om te helpen met een brede glimlach. Die glimlach is alleen breder geworden. Ongelooflijk om te zien hoe hij ook die vibratie heeft opgepikt en rondgestrooid.
Van de enorm positief gemotiveerde activist die glunderde, tot de speelse jongen, sneeuwballengevechten om 23u `s avonds met volslagen vreemden in het midden van de stad. Man, wij hebben hard gelachen en hard gelééfd tijdens deze week. Bedankt voor al je hulp, bereidwilligheid, goedlachsheid, ik kan nog lang doorgaan, in short, bedankt voor de mens die je bent.
Onze wereld heeft je nodig.
Annelies, onze studente Theologie uit Deinze. Minder rustige jongedame. Een spirit, met veel pit en passie. Een hoge staat van paraatheid en attentie. Maya en ik merkten op hoe alert je bent in het hier en het nu. Een soort van meditatieve concentratie op basis van je eigen spiritualiteit.
Je denken, voelen en handelen is vervuld van zorgzaamheid, vriendelijkheid en liefde.
Ik wil jou ook bedanken voor alle hulp en bovenvermelde zaken maar toch ook vooral om de mens die je bent. Onze wereld heeft jou ook nodig.
Pieter, mijn vriend. Student in vanalles en nog wat, positivist in hart en universum, communicatief de overtreffende trap bestijgend of het nu in het Nederlands is, Engels, Hindi of Urdu, maakt allemaal niet uit. Van rustigheid ga ik niet eens schrijven want in Kopenhagen is de normaal immer alerte, wakkere Pieter in 6e versnelling gegaan. Het plannen van groepssessies, demonstraties en dergelijke is in een rotvaart aan me voorbijgegaan maar zijn geduld en zijn lach doen wonderen niet alleen voor mezelf maar voor iedereen die hij ontmoet.
Op onze terugweg is er echter iets vreemds gebeurd. De man had de laatste 48 uren welgeteld 5 uurtjes geslapen, de adrenaline zakte in het bloed. De man was moe! Ongelooflijk maar waar. Hij was op en viel in slaap. Nooit gezien maar wel een geruststelling dat ook hij fysieke grenzen heeft.
Bedankt Pieter, om dit project te dragen, bedankt ook voor je onsterfelijke positiviteit.
The world needs you, bro`
Maya en Frederic, al dan niet rustig, ze compenseren weleens voor elkaar. Hier kan ik veel over schrijven. Ze zijn immers deel van mijn identiteit. Maya zal zelf nog schrijven maar vertelde me reeds dat die vibratie die daar rondging zo overdonderend was voor lichaam, geest en ziel en een ongelooflijke atmosfeer bracht van licht en klaarheid. Terwijl de zogenaamde échte beleidsmakers een eindje verderop maar bleven aanmodderen en weinig concreets de buitenwereld instuurden. Dat was niet altijd even makkelijk voor haar. Ze werd nog maar eens geconfronteerd met de staat waarin onze planeet zich bevindt en de hoge nood die er is om het anders aan te pakken. Ze werd er letterlijk ziek van. Maar een dagje rust met onze jongen en alles terug in orde. Frederic heeft er ook van genoten. Hij heeft alweer een zeer grote aanpassing gedaan en veel bijgeleerd. Ik hoop dat ik hem ooit kan vertellen dat die dag toen de wereld veranderde, in Kopenhagen in 2009. Dat hij daar was, met ons. Dat hij weet dat zijn generatie volop in die nieuwe wereld kan leven dankzij de beslissingen die toen werden genomen.
Beide bedank ik dagelijks met mijn leven. Ben ik blij dat we dit samen hebben kunnen verwezenlijken.
En uiteraard heeft de wereld hen nodig. Ik niet alleen.
Wat mij betreft, ik heb enorm genoten van de synergieen die ontstaan wanneer `onbekende` zielen elkaar ontmoeten en met dezelfde intentie deze wereldkwestie, Moeder Natuur, benaderen. Zowel in ons kleine groepje als globaal is het een enorm sterke vibratie die de wereld wordt ingestuurd en ik ben ervan overtuigd dat de verbondenheid alleen maar sterker zal worden tot er verandering is, tot er een evenwicht is, Climate Justice NOW verdoemme! Over heel de wereld is die energie aanwezig, kijk naar 350, en wordt die sterker. Het zal veranderen, punt. Ongeacht beleid, staten, culturen en andere mogelijke grenzen. Hou toch op met naar de verschillen te kijken en focus op wat je gemeenschappelijk hebt. Het is toch allemaal universeel.
Aan éénieder bedankt om er te zijn. De duizenden mensen in Kopenhagen, onze bus ongeregeld en alle andere mensen die een positieve boodschap uitdragen.
Peace out.
Peter
Mensen, toch.
We zijn dus minder dan een week geleden vertrokken naar Kopenhagen met een aantal mensen die mekaar niet kenden maar een interesse deelden.
Pieter, Majid, Annelies, Lora, Maya, Frederic en ik.
We zijn gisteren teruggereden met een aantal andere mensen. Pieter, Majid, Annelies, Chihiro, Maya, Frederic en ik.
U merkt het, het verschil zit enkel bij Lora die in de terugreis Chihiro werd. Of toch?
Het lijkt me alsof we allemaal wel andere mensen geworden waren.
We leerden mekaar kennen tijdens groepssessies die teruggrepen naar de roots. We zagen fantastische projecten die allemaal, op hun manier, van deze wereld een betere plaats maken.
We werden ons allen gewaar van een ietwat specialere vibratie in de lucht. Al die duizenden mensen waren daar om éénzelfde reden. Onze planeet, la pachamama, ons huis.
Die opstoot van positiviteit heeft ons allen op een zekere manier veranderd.
Majid, onze student Lerarenopleiding, uit Bilzen. Rustige jongeman. Altijd klaar om te helpen met een brede glimlach. Die glimlach is alleen breder geworden. Ongelooflijk om te zien hoe hij ook die vibratie heeft opgepikt en rondgestrooid.
Van de enorm positief gemotiveerde activist die glunderde, tot de speelse jongen, sneeuwballengevechten om 23u `s avonds met volslagen vreemden in het midden van de stad. Man, wij hebben hard gelachen en hard gelééfd tijdens deze week. Bedankt voor al je hulp, bereidwilligheid, goedlachsheid, ik kan nog lang doorgaan, in short, bedankt voor de mens die je bent.
Onze wereld heeft je nodig.
Annelies, onze studente Theologie uit Deinze. Minder rustige jongedame. Een spirit, met veel pit en passie. Een hoge staat van paraatheid en attentie. Maya en ik merkten op hoe alert je bent in het hier en het nu. Een soort van meditatieve concentratie op basis van je eigen spiritualiteit.
Je denken, voelen en handelen is vervuld van zorgzaamheid, vriendelijkheid en liefde.
Ik wil jou ook bedanken voor alle hulp en bovenvermelde zaken maar toch ook vooral om de mens die je bent. Onze wereld heeft jou ook nodig.
Pieter, mijn vriend. Student in vanalles en nog wat, positivist in hart en universum, communicatief de overtreffende trap bestijgend of het nu in het Nederlands is, Engels, Hindi of Urdu, maakt allemaal niet uit. Van rustigheid ga ik niet eens schrijven want in Kopenhagen is de normaal immer alerte, wakkere Pieter in 6e versnelling gegaan. Het plannen van groepssessies, demonstraties en dergelijke is in een rotvaart aan me voorbijgegaan maar zijn geduld en zijn lach doen wonderen niet alleen voor mezelf maar voor iedereen die hij ontmoet.
Op onze terugweg is er echter iets vreemds gebeurd. De man had de laatste 48 uren welgeteld 5 uurtjes geslapen, de adrenaline zakte in het bloed. De man was moe! Ongelooflijk maar waar. Hij was op en viel in slaap. Nooit gezien maar wel een geruststelling dat ook hij fysieke grenzen heeft.
Bedankt Pieter, om dit project te dragen, bedankt ook voor je onsterfelijke positiviteit.
The world needs you, bro`
Maya en Frederic, al dan niet rustig, ze compenseren weleens voor elkaar. Hier kan ik veel over schrijven. Ze zijn immers deel van mijn identiteit. Maya zal zelf nog schrijven maar vertelde me reeds dat die vibratie die daar rondging zo overdonderend was voor lichaam, geest en ziel en een ongelooflijke atmosfeer bracht van licht en klaarheid. Terwijl de zogenaamde échte beleidsmakers een eindje verderop maar bleven aanmodderen en weinig concreets de buitenwereld instuurden. Dat was niet altijd even makkelijk voor haar. Ze werd nog maar eens geconfronteerd met de staat waarin onze planeet zich bevindt en de hoge nood die er is om het anders aan te pakken. Ze werd er letterlijk ziek van. Maar een dagje rust met onze jongen en alles terug in orde. Frederic heeft er ook van genoten. Hij heeft alweer een zeer grote aanpassing gedaan en veel bijgeleerd. Ik hoop dat ik hem ooit kan vertellen dat die dag toen de wereld veranderde, in Kopenhagen in 2009. Dat hij daar was, met ons. Dat hij weet dat zijn generatie volop in die nieuwe wereld kan leven dankzij de beslissingen die toen werden genomen.
Beide bedank ik dagelijks met mijn leven. Ben ik blij dat we dit samen hebben kunnen verwezenlijken.
En uiteraard heeft de wereld hen nodig. Ik niet alleen.
Wat mij betreft, ik heb enorm genoten van de synergieen die ontstaan wanneer `onbekende` zielen elkaar ontmoeten en met dezelfde intentie deze wereldkwestie, Moeder Natuur, benaderen. Zowel in ons kleine groepje als globaal is het een enorm sterke vibratie die de wereld wordt ingestuurd en ik ben ervan overtuigd dat de verbondenheid alleen maar sterker zal worden tot er verandering is, tot er een evenwicht is, Climate Justice NOW verdoemme! Over heel de wereld is die energie aanwezig, kijk naar 350, en wordt die sterker. Het zal veranderen, punt. Ongeacht beleid, staten, culturen en andere mogelijke grenzen. Hou toch op met naar de verschillen te kijken en focus op wat je gemeenschappelijk hebt. Het is toch allemaal universeel.
Aan éénieder bedankt om er te zijn. De duizenden mensen in Kopenhagen, onze bus ongeregeld en alle andere mensen die een positieve boodschap uitdragen.
Peace out.
Peter
DE betoging via mijn (Majid) ogen!
Zoals eerder al geschreven door Pieter werd op woensdag 16 december 2009; “een kleine stap voor de mens maar een grote stap voor de natuur genomen”!
Deze dag gaat de geschiedenis in als de dag waarop duizenden een stap zetten dichter naar “system change NOT climate change”. Het is DE betoging van de klimaattop in Kopenhagen 2009. En ik heb het allemaal van dichtbij en in levende lijve mogen beleven. Daarvoor wil ik graag enkele mensen bedanken. Eerst Pieter en Peter, die me uitnodigden om deel te nemen aan dit project. Ook Marc Hermans, departementshoofd aan de PHL Educations in Hasselt. Last but not least natuurlijk ook de medereizigers, mijn gastgezin en iedereen die ik daar heb ontmoet.
Jullie zullen waarschijnlijk wel het nieuws gezien hebben en enkele beelden uit deze betoging mee gekregen hebben. Maar wat ik jullie nog kan bieden is mijn ervaring, gevoel tijdens de voorbereiding en de betoging zelf. Nooit had ik er bij stil gestaan dat een betoging zo veel voorbereiding en organisatie in hield. Zelf ben ik al 4 dagen betrokken geweest bij enkele meetings over de concrete plannen. Waar en wanneer vertrekt de “stoet”, welke route nemen we, wie gaat er mee, … Alle onzekerheden werden zo goed als mogelijk weggewerkt.
Tot op de dag zelf heb ik getwijfeld om deel te nemen aan deze oo zo belangrijke betoging. Dan opeens kruist mijn pad met een boedistische journaliste uit Nederland. Door al haar positieve energie, die zoals zij het zei “besmettelijk” is, had ik besloten me bij de menigte te voegen. Shihiro, nogmaals heel erg bedankt!
Woensdag 16/12/2009, Kopenhagen, 07.00u als mijn wekker opeens afgaat. Ik sta op, poets mijn tanden, ontbijt en maak me klaar om “ten strijde te trekken”. Om 07.30u neem ik de bus richting het station waar we om 08.00uur afgesproken hadden. Het is koud en vroeg maar toch waren we met grote getallen aanwezig. Uiteindelijk om 09.00u vetrekken we richting het Bella Center, het gebouw waar de vergaderingen plaatsvinden. De bedoeling is om een “people’s assembly” te houden, dwz dat we een ontmoeting willen organiseren tussen de mensen die in het gebouw zitten en ons, de buitenwereld. Eens wij aankwamen aan het Bella Center dat volledig omringd was met meters hoge hekken en politiemannen, werd het allemaal woeliger. Meer mensen begonnen te duwen en de leuzes zoals, “a better world is possible and we know how, power to the people and climate justice now” werden harder geroepen. De adrenaline steeg en de vrees om opgepakt of om met peperspray bespoten te worden veranderde in moed om door te gaan voor onze toekomst. Duizenden vormden per rij een menselijke ketting om eenheid en veiligheid te creëren. Nog meer mooie woorden werden door de menigte geroepen zoals “what do we want, CLIMATE JUSTICE. When do we want it NOW!”
Opeens zonder dat we het zelf wilden stonden mijn “buddy” en ik face to face met de politie. Diezelfde politie die net enkele seconden geleden verschillende activisten neersloegen of verblinden. Zelfs toen bleven we standvastig en bleven we naar voren duwen, slogans uit volle borst roepen. Na enkele uren duwen en trekken werd de betoging op een zeer mooie manier beëindigd. Politiemannen deden hun helmen af, de menselijke kettingen waren niet meer nodig. Samen met de politie die de hele betoging één van de vijanden vormden liepen we terug naar het centrum van de stad. Kinderen kwamen van school en zwaaiden ons toe, oudere mensen juichten ons toe en we kwamen samen rond 15.30u weer thuis.
Dus van 07.00u tot 15.30u hebben we geprobeerd de mensen over heel de wereld duidelijk te maken dat het zo niet verder kan. Dat er mensen zijn die willen strijden voor onze wereld. Dat niemand er alleen voor staat en dat we samen sterk staan. Zo wil ik ook mijn ervaring eindigen met een citaat van een boeddhist die we eerder die week ontmoet hebben. “Many in body, one in mind!”
Klik hier voor een krachtige documentaire over deze betoging door de Britse kwaliteitskrant The Guardian.
Bezoek aan ecodorp bij Roskilde
Woensdag 16 december werd voor de meesten onder ons zowat het hoogtepunt van onze reis. Als het niet de militante en energierijke actiebetoging was, dan wel de spirituele avondsessie waar we toevalligerwijze in beland waren. Majid, Chihiro en Maya maken zich op om nog een verslagje te schrijven over deze dag. Meer fotos van onze sessies, betogingen en nog interessante zaken volgen eerstdaags...
Deze donderdagmorgen zijn we vanuit een ondergesneeuwd Kopenhagen vertrokken tegen half twaalf. De bedoeling was van om 10 uur te vertrekken, maar de hevige sneeuwval stak hier een stokje voor waardoor bussen, fietsen, treinen en onze eigen gehuurde Hertz-wagen serieuze vertragingen opliepen. Op het Klimaforum leerden we een toffe Amsterdamse kennen, Chihiro. Zij rijdt terug met ons mee richting Nederland/België. Onderweg werd Pieter opgepikt van bij zijn gastgezin in Hedehusene en daarna zijn we doorgereden naar Munksøgård.
Munksøgård is een ecodorp dichtbij Roskilde. We werden er ontvangen door de voorzitster van de Deense associatie van ecodorpen, Lone Samuelsson. Mooie gezellige houten huizen staan gegroepeerd rondom een centrale oude boerderij. Lone legt ons uit hoe dit ecodorp een bijzonder diverse indeling krijgt. Zo zijn er privé-, overheids- en eigen huizen. Sommige zijn te koop, anderen te huur. Er is een wijkje waar vooral jongeren wonen, een wijkje met vooral ouderen en de andere wijken worden bewoond door voornamelijk gezinnen. Iedereen heeft zijn eigen leven, maar iedereen heeft een verplichte taak in het onderhouden van de gemeenschap. Dit kan gaan van de sneeuw ruimen tot de organisatie van een jaarlijks feest. Daarnaast kunnen mensen in elke wijk naast het familieleven ook deelnemen aan het gemeenschappelijk leven. Dit gebeurt door middel van een gemeenschappelijke keuken, wasplaats en living in een appart gebouw in elke wijk.
Idyllisch en bijzonder rustig lijkt het allemaal zo in dat witte sneeuwlandschap.... Toch zien we de bedrijvigheid van de bewoners. Iemand doet de was, een ander trekt fotos van de sneeuw, overal hangen kleren te drogen onder luifels, overal fietskarren en jongeren komen terug van school met de fiets. Het dorpje heeft een eigen winkel, fietsherstelwerkplaats, een ramp voor skaters, een basketbalplein, kunstwerken en een groot stuk land voor moestuinen, kiekens, koeien en geiten. De installatie van zonnepanelen, windenergie en zonneboilers is voor de rekening en verantwoordelijkheid van bewoners van de ecowijken zelf. Elektriciteit wordt dus voorlopig georganiseerd door de stad en warmte wordt opgewekt door een eigen verbrandingscentrale van houtpallets. Het is geen zelfvoorzienend ecodorp, de bewoners zijn ingebed in de bredere gemeenschap van het lokale dorp Himmelev en gaan uit werken of naar school in Roskilde, Kopenhagen of nabij gelegen dorpen of steden. Je voelt ergens de samenhorigheid en de drang naar gemeenschap wanneer je rondwandelt en de wijkbewoners je vriendelijk goeiedag zeggen. De lange wachtlijsten voor kandidaat-bewoners tonen aan dat veel mensen op zoek zijn, op zoek naar elkaar, naar gemeenschap en naar een geherwaardeerde relatie met Moeder natuur. De avond ervoor nog ervoeren we een intense lezing en groepssessie over de stemmen van inheemse volkeren, over de pijnlijke disconnectie tussen mens en natuur en over een spiritueel geladen Hoop als de enige mogelijkheid om te geloven in een systeemverandering en een veelbelovende toekomst voor onze kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Uit die hoop haalden we onze kracht om naar Kopenhagen te komen, het is die hoop die hier in Munksøgård vereenzelvigt wordt in het dagelijkse leven van de bewoners.
In het ecodorp zijn auto's niet toegelaten, het is iets waar je eerst niet bij stilstaat, maar dan besef je dat de kleine paden op mensenmaat gemaakt zijn en dat de rust niet wordt verstoord door ronkende motoren. De gemeenschap van 250 mensen kent misschien een 30-40 tal auto's die allemaal geparkeerd zijn op een gemeenschappelijke parking. Daarnaast worden 5 auto's gedeeld door de bewoners. Lone vertelt ons nog dat het gemiddelde energieverbruik van de bewoners 60 procent lager ligt dan het Deense gemiddelde. Toch wel een prestatie! Annelies werd nog in de jongerenwijk uitgenodigd op de thee bij een jonge fotograaf en tijdelijke bewoner van het ecodorp. Maar onze voeten zijn nat, onze handen verkleumd van de vrieskou en ondanks de prachtige plek en het aanstekelijk zonnige weertje zoeken we terug veilig onze Hertz-wagen op om op te warmen en huiswaarts te keren... We hebben nog een lange reis voor de boeg langsheen Münster (om Annelies af te zetten bij een vriend), Amsterdam (om Chihiro af te zetten) en daarna richting Hasselt en Leuven om daarna op tijd de gehuurde wagen in te dienen in Brussel.
En ondertussen terug thuis... Bijzonder moe en kapot, maar voldaan en een sterk gevoel van tevredenheid. Nu is het nog aan de leiders om vandaag en morgen eindelijk de juiste beslissingen te nemen die ze al lang hadden moeten nemen. Al maken we ons geen illusies. Er zijn maar weinig politieke leiders die echte hoop vereenzelvigen.
Deze donderdagmorgen zijn we vanuit een ondergesneeuwd Kopenhagen vertrokken tegen half twaalf. De bedoeling was van om 10 uur te vertrekken, maar de hevige sneeuwval stak hier een stokje voor waardoor bussen, fietsen, treinen en onze eigen gehuurde Hertz-wagen serieuze vertragingen opliepen. Op het Klimaforum leerden we een toffe Amsterdamse kennen, Chihiro. Zij rijdt terug met ons mee richting Nederland/België. Onderweg werd Pieter opgepikt van bij zijn gastgezin in Hedehusene en daarna zijn we doorgereden naar Munksøgård.
Munksøgård is een ecodorp dichtbij Roskilde. We werden er ontvangen door de voorzitster van de Deense associatie van ecodorpen, Lone Samuelsson. Mooie gezellige houten huizen staan gegroepeerd rondom een centrale oude boerderij. Lone legt ons uit hoe dit ecodorp een bijzonder diverse indeling krijgt. Zo zijn er privé-, overheids- en eigen huizen. Sommige zijn te koop, anderen te huur. Er is een wijkje waar vooral jongeren wonen, een wijkje met vooral ouderen en de andere wijken worden bewoond door voornamelijk gezinnen. Iedereen heeft zijn eigen leven, maar iedereen heeft een verplichte taak in het onderhouden van de gemeenschap. Dit kan gaan van de sneeuw ruimen tot de organisatie van een jaarlijks feest. Daarnaast kunnen mensen in elke wijk naast het familieleven ook deelnemen aan het gemeenschappelijk leven. Dit gebeurt door middel van een gemeenschappelijke keuken, wasplaats en living in een appart gebouw in elke wijk.
Idyllisch en bijzonder rustig lijkt het allemaal zo in dat witte sneeuwlandschap.... Toch zien we de bedrijvigheid van de bewoners. Iemand doet de was, een ander trekt fotos van de sneeuw, overal hangen kleren te drogen onder luifels, overal fietskarren en jongeren komen terug van school met de fiets. Het dorpje heeft een eigen winkel, fietsherstelwerkplaats, een ramp voor skaters, een basketbalplein, kunstwerken en een groot stuk land voor moestuinen, kiekens, koeien en geiten. De installatie van zonnepanelen, windenergie en zonneboilers is voor de rekening en verantwoordelijkheid van bewoners van de ecowijken zelf. Elektriciteit wordt dus voorlopig georganiseerd door de stad en warmte wordt opgewekt door een eigen verbrandingscentrale van houtpallets. Het is geen zelfvoorzienend ecodorp, de bewoners zijn ingebed in de bredere gemeenschap van het lokale dorp Himmelev en gaan uit werken of naar school in Roskilde, Kopenhagen of nabij gelegen dorpen of steden. Je voelt ergens de samenhorigheid en de drang naar gemeenschap wanneer je rondwandelt en de wijkbewoners je vriendelijk goeiedag zeggen. De lange wachtlijsten voor kandidaat-bewoners tonen aan dat veel mensen op zoek zijn, op zoek naar elkaar, naar gemeenschap en naar een geherwaardeerde relatie met Moeder natuur. De avond ervoor nog ervoeren we een intense lezing en groepssessie over de stemmen van inheemse volkeren, over de pijnlijke disconnectie tussen mens en natuur en over een spiritueel geladen Hoop als de enige mogelijkheid om te geloven in een systeemverandering en een veelbelovende toekomst voor onze kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Uit die hoop haalden we onze kracht om naar Kopenhagen te komen, het is die hoop die hier in Munksøgård vereenzelvigt wordt in het dagelijkse leven van de bewoners.
In het ecodorp zijn auto's niet toegelaten, het is iets waar je eerst niet bij stilstaat, maar dan besef je dat de kleine paden op mensenmaat gemaakt zijn en dat de rust niet wordt verstoord door ronkende motoren. De gemeenschap van 250 mensen kent misschien een 30-40 tal auto's die allemaal geparkeerd zijn op een gemeenschappelijke parking. Daarnaast worden 5 auto's gedeeld door de bewoners. Lone vertelt ons nog dat het gemiddelde energieverbruik van de bewoners 60 procent lager ligt dan het Deense gemiddelde. Toch wel een prestatie! Annelies werd nog in de jongerenwijk uitgenodigd op de thee bij een jonge fotograaf en tijdelijke bewoner van het ecodorp. Maar onze voeten zijn nat, onze handen verkleumd van de vrieskou en ondanks de prachtige plek en het aanstekelijk zonnige weertje zoeken we terug veilig onze Hertz-wagen op om op te warmen en huiswaarts te keren... We hebben nog een lange reis voor de boeg langsheen Münster (om Annelies af te zetten bij een vriend), Amsterdam (om Chihiro af te zetten) en daarna richting Hasselt en Leuven om daarna op tijd de gehuurde wagen in te dienen in Brussel.
En ondertussen terug thuis... Bijzonder moe en kapot, maar voldaan en een sterk gevoel van tevredenheid. Nu is het nog aan de leiders om vandaag en morgen eindelijk de juiste beslissingen te nemen die ze al lang hadden moeten nemen. Al maken we ons geen illusies. Er zijn maar weinig politieke leiders die echte hoop vereenzelvigen.
donderdag 17 december 2009
Wij op Zoomtv
Wij kwamen op het jeugdjournaal van zoomtv! Let wel, na mijn stem, komt de stem van vriend en Climate Justice Action activist Jeroen Robbe, en dat onder mijn naam. Volgende keer beter Zoomers!
Klik hier voor het filmpje! De tweede reportage gaat over de betoging.
Klik hier voor het filmpje! De tweede reportage gaat over de betoging.
Maandag 14-13-2009
Op een bijzonder koude morgen met een kop thee in de hand gaan we op zoek naar een plek om ongestoord onze groepssessie voort te zetten.
We vinden aangename zitplaatsen in de Oksnehallen, Pieter begint met zijn verhaal terwijl we reeds terug reflecteren naar vorige verhalen.
Frederic amuseert zich te pletter met enkele kartonnen bekers, de jongen is met weinig tevreden (vandaag althans!).
We beginnen ook een nieuwe sessie waar we dieper ingaan op ons politiek, socio-economisch referentiekader. We bespreken hoe topics als oorlog, educatie, consumptie en dergelijke een invloed hebben op wie we zijn. Voor eenieder een apart verhaal dat toch steeds verbindingen vertoont met de verhalen van anderen.
We starten ook reeds met een brainstorm op de ecologische problematiek zodat we die later kunnen linken aan onze andere mindmaps.
Na een weldoende lunchpauze springen we de bus op om enkele ecologische projecten te bezoeken in en rond Kopenhagen. Sociale appartementsgebouwen worden vernieuwd en gerenoveerd zodat ze veel minder energieverlies hebben of een veel lager electriciteitsverbruik kunnen garanderen. Er wordt gebruik gemaakt van zonnepanelen en isolerende materialen. Naar onze mening waren de gebruikte materialen niet volledig ecologisch te verantwoorden, maar goed, de impact op het milieu werd toch reeds verkleind.
Na deze korte uitstap gingen Maya, Majid, Frederic en ik nog naar een lezing van de oprichter van de 350 beweging. www.350.org
Ook president Nasheed van de Malediven maakt zijn opwachting. Majid heeft het live kunnen meemaken, Frederic was doodop, Maya begon stevige ziekteverschijnselen te vertonen. Dus wij naar huis.
Morgen opnieuw een druk programma. Dus slaapwel.Glowing Climate
Hieronder een korte samenvatting van Peter over een aantal kunstwerken van de rondleiding rond de tentoonstelling "Glowing Climate"!
Een rondleiding langs 'light art' kunstwerken rond klimaatsverandering.
De lezer kon hieronder al meer info vergaren in verband met deze outdoor tentoonstelling.
Overal in Kopenhagen zien we fel blinkende leds in de hoogte, de '7-meter-line' toont het zeeniveau nadat al het ijs in Groenland gesmolten is.
En het ijs in Groenland smelt, feit. Het smelt zelfs veel sneller dan verwacht. Ook een feit.
Een behoorlijk angstaanjagende waarschuwing. Kopenhagen zal, indien er niets verandert, tegen 2020 onder water komen te liggen.
Tientallen beelden staan in de kanalen van Kopenhagen, verhongerde blikken met hun voeten in het water. Ze kijken uit op de 'Messenger', een mix van Darth Vader en Pietje de Dood. Hij laat ons elk moment weten hoeveel klimaatsvluchtelingen er zijn op de wereld, and counting...
Your browser may not support display of this image. Your browser may not support display of this image.
Een beetje verderop worden we geconfronteerd met een enorme bol waarop een vrouwelijke borst wordt geprojecteerd. De borst verliest moedermelk. De bol als symbool voor Moeder Natuur, hoe kwetsbaar ze is en verwijst ook naar de dalende vruchtbaarheid wereldwijd als gevolg van klimaatsverandering.
Your browser may not support display of this image.
Ook het ‘Freedom to Pollute’ beeld is een sprekend monument van de kapitalistische wereld dat zijn ‘vrijheid’ hoog in het vaandel draagt. Een copie van het gekende statue of liberty kreeg een rookpluim uit de toorts.
Een rondleiding langs 'light art' kunstwerken rond klimaatsverandering.
De lezer kon hieronder al meer info vergaren in verband met deze outdoor tentoonstelling.
Overal in Kopenhagen zien we fel blinkende leds in de hoogte, de '7-meter-line' toont het zeeniveau nadat al het ijs in Groenland gesmolten is.
En het ijs in Groenland smelt, feit. Het smelt zelfs veel sneller dan verwacht. Ook een feit.
Een behoorlijk angstaanjagende waarschuwing. Kopenhagen zal, indien er niets verandert, tegen 2020 onder water komen te liggen.
Tientallen beelden staan in de kanalen van Kopenhagen, verhongerde blikken met hun voeten in het water. Ze kijken uit op de 'Messenger', een mix van Darth Vader en Pietje de Dood. Hij laat ons elk moment weten hoeveel klimaatsvluchtelingen er zijn op de wereld, and counting...
Your browser may not support display of this image. Your browser may not support display of this image.
Een beetje verderop worden we geconfronteerd met een enorme bol waarop een vrouwelijke borst wordt geprojecteerd. De borst verliest moedermelk. De bol als symbool voor Moeder Natuur, hoe kwetsbaar ze is en verwijst ook naar de dalende vruchtbaarheid wereldwijd als gevolg van klimaatsverandering.
Your browser may not support display of this image.
Ook het ‘Freedom to Pollute’ beeld is een sprekend monument van de kapitalistische wereld dat zijn ‘vrijheid’ hoog in het vaandel draagt. Een copie van het gekende statue of liberty kreeg een rookpluim uit de toorts.
maandag 14 december 2009
Zaterdag en zondag
Zoals Pieter al schreef, nemen wij (Majid en Annelies) jullie nog even verder mee in onze verhalen over de betoging van zaterdag en onze belevenissen op zondag...
Een interculturele missie zijn naam waardig, maakten we van de betoging direct een superleerrijke tocht. Van quakers over een sjamanistisch ritueel, van de hare krishna tot Nigeriaanse activisten,... werkelijk de hele wereld was aanwezig – en hoe! We laten jullie even kennismaken met deze figuren (ook aan de hand van de foto`s!). De bedoeling van onze hele reis kwam dus op deze eerste dag al heel sterk naar voren.
Een van de eerste gesprekken ging over de teloorgang van de verbondenheid van mensen met de natuur. We spraken met een vrouw die op een eiland woont en in Kopenhagen wil wijzen op de rijkdom van de kennis over de natuur van de eilandbewoners. ¨Mijn vader leest de wolken. Hij weet welke wolk op welk moment welk weer voorspelt. Deze rijkdom dreigt compleet verloren te gaan als onze mensen de westerse levenswijze zonder aanpassingen gaan overnemen! Ze willen een auto maar vergeten de rijkdom van onderlinge verbondenheid.¨
Sjamanistisch ritueel? U leest het goed. Het einde van de betoging waaierde uit tot een geheel van fakkels, tromgeroffel, reclame voor allerhande volgende activiteiten – wij lieten ons de flyer voor de zweethut in de hand drukken en kwamen uit bij wat een sjamanistisch ritueel bleek te zijn... Een grote kring mensen stonden op enkele stappen van elkaar in het donker. Ritmisch sloegen ze op trommels om de zielen van de beleidsvoerders te bereiken. Naast hen stond een zweethut waarin men - tot 5u ´s nachts! – kon mediteren (voor zover wij het goed begrepen hebben). Waarom dit hele gebeuren? Volgens een Duitse deelnemer trachten ze op deze manier eenheid en verbondenheid tussen elkaar en tussen mens en aarde te versterken, net nu die meer dan ooit nodig zijn. Want, om het in de woorden van een Duitse deelnemer te zeggen: ¨Moeder Aarde ziet dat haar kinderen elkaar vermoorden¨.
Hij doelde hiermee duidelijk op de wankelijke noord-zuidverhoudingen; het noorden vervuilt, het zuiden krijgt de klappen. Wij namen afscheid en keken met gemengde gevoelens richting Bella-center...
Onze blik voerde langs Soedanese vrouwen, op 10 meter hoogte in de lucht... Hun gezichten staarden angstig richting Bellacenter terwijl lange gekleurde doeken hun wapperende gewaden voorstelden. Dit brengt ons meteen tot de tweede dag. De drie beelden maken deel uit van een kunstparcours. Samen met een groep kregen we – inclusief onze jongste deelnemer – een rondleiding langs verschillende kunstvoorwerpen. We laten ze jullie zeker nog op foto's zien. Zo waren er niet alleen de Soedanese vrouwen maar ook ¨the messenger¨ - die de ecologische vluchtelingen telde. Een beetje verder door kregen ze een mooi idee concept van hoe een Poolse kunstenaar de klimaatsverandering linkte met een borst van een zwangere vrouw. De bedoeling hiervan was om de kijker te shoqeren over wat er met onze aarde gebeurt (ondermeer verlies aan fertiliteit). Er werd ook aandacht besteed aan de scheepsvaart. Zo had men een soort van vuurtoren nagemaakt die verschillende energieconsumerende gebouwen belichtte. Maar minstens zo belangrijk was de uitgebreide groepsmeeting die we hadden. De reis zou immers ook een groepsproces inhouden – dat is vandaag dan ook officieel van start gegaan met een zoektocht naar onze roots. De boutade dat ieder verhaal uniek is, kwam ons hier wel zeer reeel voor. Maya´s Poolse roots bepaalden hoe ze naar individualiteit en zichzelf-in-een-groep kijkt, naar het aandeel van autonomie en individualiteit versus dat van bepaald worden door omgeving in het vormen van een familie. Dit bepaalt mee dat ze ervoor koos om deel uit te maken van deze groep. Voor Peter golden dan weer het 
boedhisme en het besef van (ook de eigen) vergankelijkheid als zeer bepalend voor wie hij is. Zeker in het 'respect' voor 'alles' wat is (ik hoop dat ik dit aanvaardbaar omschrijf – Peter?) dat het boedhisme bevordert ligt een aansporing voor een specifieke omgang met onze aardbol en dus voor een levenswijze die ook ecologisch verantwoord is. Majid's Marokkaanse roots geven hem ook islamitische wortels. De stamboom aan de hand waarvan ieder z'n roots verduidelijkte, begon bij hem dan ook met God! God is voor Majid Schepper, wat meteen zorgt dat de aarde en de mens in zekere zin op gelijke voet staan want ze zijn beiden schepsel. Dat brengt met zich mee dat ze als broeders zijn en voor elkaar dienen zorg te dragen – maar heel wat kostbare natuur gaat verloren en moet plaats ruimen voor fabrieken, productie, consumptie, zo ook de grond van Majids goortvader die jarenlang schapen hoedde op een prachtig stuk ongerepte natuur. Dit bepaalde mee Majids keuze om zich voor het klimaat te willen inzetten.
Mijn persoonlijke samenvatting van de ervaringen tot nu toe (Annelies): Kopenhagen is koud en vermoeiend en dat is nu nog wat te lastig, maar op een heel ander niveau bevestigden de ontmoeting gisteren en de gesprekken vandaag voor mij hoe essentieel v e r b o n d e n h e i d is bij het komen tot een goed antwoord op klimaatverandering... :-)
zondag 13 december 2009
Climate March - 12 december
Een vermoeiende reis, weinig slaap en een aangename kennismaking met onze gastvrije gastfamilies, gastheren of gastvrouwen... Dat ging vooraf aan een fantastische en leerrijke betoging op weg naar het Bella Center waar de klimaattop doorgaat. Tussen de 30000 en 100000 demonstranten waren er aanwezig. En Majid, Annelies en ik hebben dat alvast mogen aanvoelen. Wat een prachtige energie. Peter, Maya en Frederick hebben het vandaag wat rustiger aan gedaan na een slapeloze nachtrit. Hieronder de fotos van de demonstratie. Ik sloot de dag af met ontmoetingen met Belgische aanwezigen en een leuk feestje op het Klimaforum (alternatief klimaatforum). Majid schrijft vandaag nog een boeiend verslag over het interculturele gegeven van deze ongelooflijke optocht!
Groeten uit Hedehusene, een bijstadje van Roskilde op 20 km van Kopenhagen...
Groeten uit Hedehusene, een bijstadje van Roskilde op 20 km van Kopenhagen...
zaterdag 12 december 2009
vrijdag 11 december 2009
Sacred activism
Om een beeld te krijgen over hoe enkele activisten denken over deze klimmaattop klik hier:
http://www.yourclimate.tv/index.php?option=com_jvideo&view=watch&id=81
http://www.yourclimate.tv/index.php?option=com_jvideo&view=watch&id=81
woensdag 9 december 2009
Kennismaking project
Hallo daar!
In deze blog proberen wij je een beter beeld te geven over het gebeuren in Kopenhagen tijdens de Klimaattop. Dit gaan we niet doen door je enkel te overladen met nieuwtjes en foto's maar ook door ons project.
Ik zie je al denken! Wat houdt dat project in?
Awel, met een groep jongeren uit Vlaanderen hebben we gemerkt dat het probleem rond de klimaatsverandering sterk verbonden is aan de globalisering. Europa wordt alsmaar meer een multiculturele samenleving. Dit komt niet enkel door de economische of sociale achterstand in de "andere" landen. Ook hieraan gelinkte ecologische motieven spelen hier een zeer grote rol in. En het aantal klimaatvluchtelingen zal in de toekomst zeker niet verminderen. Zoals vele anderen in Kopenhagen proberen wij enerzijds ook een druk uit te oefenen op de beleidsmakers inzake de klimaatsverandering. Anderzijds willen wij ook een onderzoek doen naar de verscheidenheid van visies binnen verschillende culturen met betrekking tot duurzame samenleving.
Na deze missie willen we dit graag verder zetten. Dat gaan we dan ook proberen te doen door verschillende workshops of een seminarie te organiseren.
Met dit initiatief willen wij de interculturele dialoog in Vlaanderen bevorderen en aantonen dat de verschillende gemeenschappen in ons land nog veel van elkaar kunnen leren.
Veel leesplezier
De Kopenhagentrotters
In deze blog proberen wij je een beter beeld te geven over het gebeuren in Kopenhagen tijdens de Klimaattop. Dit gaan we niet doen door je enkel te overladen met nieuwtjes en foto's maar ook door ons project.
Ik zie je al denken! Wat houdt dat project in?
Awel, met een groep jongeren uit Vlaanderen hebben we gemerkt dat het probleem rond de klimaatsverandering sterk verbonden is aan de globalisering. Europa wordt alsmaar meer een multiculturele samenleving. Dit komt niet enkel door de economische of sociale achterstand in de "andere" landen. Ook hieraan gelinkte ecologische motieven spelen hier een zeer grote rol in. En het aantal klimaatvluchtelingen zal in de toekomst zeker niet verminderen. Zoals vele anderen in Kopenhagen proberen wij enerzijds ook een druk uit te oefenen op de beleidsmakers inzake de klimaatsverandering. Anderzijds willen wij ook een onderzoek doen naar de verscheidenheid van visies binnen verschillende culturen met betrekking tot duurzame samenleving.
Na deze missie willen we dit graag verder zetten. Dat gaan we dan ook proberen te doen door verschillende workshops of een seminarie te organiseren.
Met dit initiatief willen wij de interculturele dialoog in Vlaanderen bevorderen en aantonen dat de verschillende gemeenschappen in ons land nog veel van elkaar kunnen leren.
Veel leesplezier
De Kopenhagentrotters
Abonneren op:
Posts (Atom)
