Bezoek aan ecodorp bij Roskilde

Woensdag 16 december werd voor de meesten onder ons zowat het hoogtepunt van onze reis. Als het niet de militante en energierijke actiebetoging was, dan wel de spirituele avondsessie waar we toevalligerwijze in beland waren. Majid, Chihiro en Maya maken zich op om nog een verslagje te schrijven over deze dag. Meer fotos van onze sessies, betogingen en nog interessante zaken volgen eerstdaags...

Deze donderdagmorgen zijn we vanuit een ondergesneeuwd Kopenhagen vertrokken tegen half twaalf. De bedoeling was van om 10 uur te vertrekken, maar de hevige sneeuwval stak hier een stokje voor waardoor bussen, fietsen, treinen en onze eigen gehuurde Hertz-wagen serieuze vertragingen opliepen. Op het Klimaforum leerden we een toffe Amsterdamse kennen, Chihiro. Zij rijdt terug met ons mee richting Nederland/België. Onderweg werd Pieter opgepikt van bij zijn gastgezin in Hedehusene en daarna zijn we doorgereden naar Munksøgård.

Munksøgård is een ecodorp dichtbij Roskilde. We werden er ontvangen door de voorzitster van de Deense associatie van ecodorpen, Lone Samuelsson. Mooie gezellige houten huizen staan gegroepeerd rondom een centrale oude boerderij. Lone legt ons uit hoe dit ecodorp een bijzonder diverse indeling krijgt. Zo zijn er privé-, overheids- en eigen huizen. Sommige zijn te koop, anderen te huur. Er is een wijkje waar vooral jongeren wonen, een wijkje met vooral ouderen en de andere wijken worden bewoond door voornamelijk gezinnen. Iedereen heeft zijn eigen leven, maar iedereen heeft een verplichte taak in het onderhouden van de gemeenschap. Dit kan gaan van de sneeuw ruimen tot de organisatie van een jaarlijks feest. Daarnaast kunnen mensen in elke wijk naast het familieleven ook deelnemen aan het gemeenschappelijk leven. Dit gebeurt door middel van een gemeenschappelijke keuken, wasplaats en living in een appart gebouw in elke wijk.

Idyllisch en bijzonder rustig lijkt het allemaal zo in dat witte sneeuwlandschap.... Toch zien we de bedrijvigheid van de bewoners. Iemand doet de was, een ander trekt fotos van de sneeuw, overal hangen kleren te drogen onder luifels, overal fietskarren en jongeren komen terug van school met de fiets. Het dorpje heeft een eigen winkel, fietsherstelwerkplaats, een ramp voor skaters, een basketbalplein, kunstwerken en een groot stuk land voor moestuinen, kiekens, koeien en geiten. De installatie van zonnepanelen, windenergie en zonneboilers is voor de rekening en verantwoordelijkheid van bewoners van de ecowijken zelf. Elektriciteit wordt dus voorlopig georganiseerd door de stad en warmte wordt opgewekt door een eigen verbrandingscentrale van houtpallets. Het is geen zelfvoorzienend ecodorp, de bewoners zijn ingebed in de bredere gemeenschap van het lokale dorp Himmelev en gaan uit werken of naar school in Roskilde, Kopenhagen of nabij gelegen dorpen of steden. Je voelt ergens de samenhorigheid en de drang naar gemeenschap wanneer je rondwandelt en de wijkbewoners je vriendelijk goeiedag zeggen. De lange wachtlijsten voor kandidaat-bewoners tonen aan dat veel mensen op zoek zijn, op zoek naar elkaar, naar gemeenschap en naar een geherwaardeerde relatie met Moeder natuur. De avond ervoor nog ervoeren we een intense lezing en groepssessie over de stemmen van inheemse volkeren, over de pijnlijke disconnectie tussen mens en natuur en over een spiritueel geladen Hoop als de enige mogelijkheid om te geloven in een systeemverandering en een veelbelovende toekomst voor onze kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Uit die hoop haalden we onze kracht om naar Kopenhagen te komen, het is die hoop die hier in Munksøgård vereenzelvigt wordt in het dagelijkse leven van de bewoners.



In het ecodorp zijn auto's niet toegelaten, het is iets waar je eerst niet bij stilstaat, maar dan besef je dat de kleine paden op mensenmaat gemaakt zijn en dat de rust niet wordt verstoord door ronkende motoren. De gemeenschap van 250 mensen kent misschien een 30-40 tal auto's die allemaal geparkeerd zijn op een gemeenschappelijke parking. Daarnaast worden 5 auto's gedeeld door de bewoners. Lone vertelt ons nog dat het gemiddelde energieverbruik van de bewoners 60 procent lager ligt dan het Deense gemiddelde. Toch wel een prestatie! Annelies werd nog in de jongerenwijk uitgenodigd op de thee bij een jonge fotograaf en tijdelijke bewoner van het ecodorp. Maar onze voeten zijn nat, onze handen verkleumd van de vrieskou en ondanks de prachtige plek en het aanstekelijk zonnige weertje zoeken we terug veilig onze Hertz-wagen op om op te warmen en huiswaarts te keren... We hebben nog een lange reis voor de boeg langsheen Münster (om Annelies af te zetten bij een vriend), Amsterdam (om Chihiro af te zetten) en daarna richting Hasselt en Leuven om daarna op tijd de gehuurde wagen in te dienen in Brussel.

En ondertussen terug thuis... Bijzonder moe en kapot, maar voldaan en een sterk gevoel van tevredenheid. Nu is het nog aan de leiders om vandaag en morgen eindelijk de juiste beslissingen te nemen die ze al lang hadden moeten nemen. Al maken we ons geen illusies. Er zijn maar weinig politieke leiders die echte hoop vereenzelvigen.