We zijn thuis...

...na wat op zijn minst een fantastische ervaring kan worden genoemd.

Mensen, toch.
We zijn dus minder dan een week geleden vertrokken naar Kopenhagen met een aantal mensen die mekaar niet kenden maar een interesse deelden.

Pieter, Majid, Annelies, Lora, Maya, Frederic en ik.
We zijn gisteren teruggereden met een aantal andere mensen. Pieter, Majid, Annelies, Chihiro, Maya, Frederic en ik.

U merkt het, het verschil zit enkel bij Lora die in de terugreis Chihiro werd. Of toch?
Het lijkt me alsof we allemaal wel andere mensen geworden waren.
We leerden mekaar kennen tijdens groepssessies die teruggrepen naar de roots. We zagen fantastische projecten die allemaal, op hun manier, van deze wereld een betere plaats maken.
We werden ons allen gewaar van een ietwat specialere vibratie in de lucht. Al die duizenden mensen waren daar om éénzelfde reden. Onze planeet, la pachamama, ons huis.
Die opstoot van positiviteit heeft ons allen op een zekere manier veranderd.

Majid, onze student Lerarenopleiding, uit Bilzen. Rustige jongeman. Altijd klaar om te helpen met een brede glimlach. Die glimlach is alleen breder geworden. Ongelooflijk om te zien hoe hij ook die vibratie heeft opgepikt en rondgestrooid.
Van de enorm positief gemotiveerde activist die glunderde, tot de speelse jongen, sneeuwballengevechten om 23u `s avonds met volslagen vreemden in het midden van de stad. Man, wij hebben hard gelachen en hard gelééfd tijdens deze week. Bedankt voor al je hulp, bereidwilligheid, goedlachsheid, ik kan nog lang doorgaan, in short, bedankt voor de mens die je bent.
Onze wereld heeft je nodig.

Annelies, onze studente Theologie uit Deinze. Minder rustige jongedame. Een spirit, met veel pit en passie. Een hoge staat van paraatheid en attentie. Maya en ik merkten op hoe alert je bent in het hier en het nu. Een soort van meditatieve concentratie op basis van je eigen spiritualiteit.
Je denken, voelen en handelen is vervuld van zorgzaamheid, vriendelijkheid en liefde.
Ik wil jou ook bedanken voor alle hulp en bovenvermelde zaken maar toch ook vooral om de mens die je bent. Onze wereld heeft jou ook nodig.

Pieter, mijn vriend. Student in vanalles en nog wat, positivist in hart en universum, communicatief de overtreffende trap bestijgend of het nu in het Nederlands is, Engels, Hindi of Urdu, maakt allemaal niet uit. Van rustigheid ga ik niet eens schrijven want in Kopenhagen is de normaal immer alerte, wakkere Pieter in 6e versnelling gegaan. Het plannen van groepssessies, demonstraties en dergelijke is in een rotvaart aan me voorbijgegaan maar zijn geduld en zijn lach doen wonderen niet alleen voor mezelf maar voor iedereen die hij ontmoet.
Op onze terugweg is er echter iets vreemds gebeurd. De man had de laatste 48 uren welgeteld 5 uurtjes geslapen, de adrenaline zakte in het bloed. De man was moe! Ongelooflijk maar waar. Hij was op en viel in slaap. Nooit gezien maar wel een geruststelling dat ook hij fysieke grenzen heeft.
Bedankt Pieter, om dit project te dragen, bedankt ook voor je onsterfelijke positiviteit.
The world needs you, bro`

Maya en Frederic, al dan niet rustig, ze compenseren weleens voor elkaar. Hier kan ik veel over schrijven. Ze zijn immers deel van mijn identiteit. Maya zal zelf nog schrijven maar vertelde me reeds dat die vibratie die daar rondging zo overdonderend was voor lichaam, geest en ziel en een ongelooflijke atmosfeer bracht van licht en klaarheid. Terwijl de zogenaamde échte beleidsmakers een eindje verderop maar bleven aanmodderen en weinig concreets de buitenwereld instuurden. Dat was niet altijd even makkelijk voor haar. Ze werd nog maar eens geconfronteerd met de staat waarin onze planeet zich bevindt en de hoge nood die er is om het anders aan te pakken. Ze werd er letterlijk ziek van. Maar een dagje rust met onze jongen en alles terug in orde. Frederic heeft er ook van genoten. Hij heeft alweer een zeer grote aanpassing gedaan en veel bijgeleerd. Ik hoop dat ik hem ooit kan vertellen dat die dag toen de wereld veranderde, in Kopenhagen in 2009. Dat hij daar was, met ons. Dat hij weet dat zijn generatie volop in die nieuwe wereld kan leven dankzij de beslissingen die toen werden genomen.
Beide bedank ik dagelijks met mijn leven. Ben ik blij dat we dit samen hebben kunnen verwezenlijken.
En uiteraard heeft de wereld hen nodig. Ik niet alleen.

Wat mij betreft, ik heb enorm genoten van de synergieen die ontstaan wanneer `onbekende` zielen elkaar ontmoeten en met dezelfde intentie deze wereldkwestie, Moeder Natuur, benaderen. Zowel in ons kleine groepje als globaal is het een enorm sterke vibratie die de wereld wordt ingestuurd en ik ben ervan overtuigd dat de verbondenheid alleen maar sterker zal worden tot er verandering is, tot er een evenwicht is, Climate Justice NOW verdoemme! Over heel de wereld is die energie aanwezig, kijk naar 350, en wordt die sterker. Het zal veranderen, punt. Ongeacht beleid, staten, culturen en andere mogelijke grenzen. Hou toch op met naar de verschillen te kijken en focus op wat je gemeenschappelijk hebt. Het is toch allemaal universeel.

Aan éénieder bedankt om er te zijn. De duizenden mensen in Kopenhagen, onze bus ongeregeld en alle andere mensen die een positieve boodschap uitdragen.
Peace out.

Peter